دلمان خواب رفت...

جا ماندیم از نماز صبح..

آفتاب دمید

نه رسیدیم به دعای ندبه

نه رسیدیم به عهد روز آخر

در چهلمین روز جا ماندیم

چه شد که این آخر کار

 عهدمان خراب شد؟

نرسیدیم که بیعت کنیم با تو

آقا نگو که غربالمان کردی

نگو که امتحان بد پس دادیم...

نگو که رد شدیم

نگو که جا ماندیم

تو را به فاطمه..

نگو که دعوتت کردیم و جایت گذاشتیم...

نگو به چشمانت آشناست این رفاقت های نیمه راه

نگو سماجت کوفیانه کردیم

...

آفتاب از رمق افتاد...

کجا می روی ماه فاطمه ؟؟؟

دیگر طاقت نیست تا جمعه ای دیگر...

آن که خواب غفلت این چشم ها را آشفته می سازد 

تویی...

نرو گل زهرا...

کجا می روی این هفته ها را

به خرابه های شام..

گله می بری از ما؟

شرم مولا... شرم مولا

شکست عهدمان اما نمکدان سفره فاطمه را نشکستیم

بمان و عتاب کن ما را

نرو تا جمعه دیگر دل تاب ندارد...